عبدالعلی (مولانا...) یا ملا علی طوسی. از شاعران متأخر است. او راست: پیوسته نکو نیست نظر بر رخ ماهی گاهی سر راهی و سلامی و نگاهی. رجوع به هفت اقلیم (اقلیم چهارم) و تذکرۀ نگارستان سخن ص 118 و تذکرۀ روز روشن ص 486 و تذکرۀ صبح گلشن ص 504 شود
عبدالعلی (مولانا...) یا ملا علی طوسی. از شاعران متأخر است. او راست: پیوسته نکو نیست نظر بر رخ ماهی گاهی سر راهی و سلامی و نگاهی. رجوع به هفت اقلیم (اقلیم چهارم) و تذکرۀ نگارستان سخن ص 118 و تذکرۀ روز روشن ص 486 و تذکرۀ صبح گلشن ص 504 شود
از شاعران عهد شاه طهماسب صفوی است. در قرن دهم می زیسته و به روایت آذر مدتی در محال آذربایجان سکونت داشته و سرانجام در اردبیل درگذشته است. مؤلف مجمع الخواص او را شاعر خوش سلیقه اما متکدی و ممسکی معرفی کرده است و آرد: وقتی که بی چیز می شد از مردم اسباب سفر و زاد راه می گرفت ولی به هیچ جا نمی رفت، با این حال خجالت هم نمی کشید! او راست: به غربت گر شدم رسوای عشق اما به این شادم که غمخواری ندارم تا نصیحت کار من باشد. مرا یک آرزو زآن بی وفا هرگز نشد حاصل اگر با ناامیدی خو نمی کردم چه می کردم. می رفت و عالمی نگرانش ولی کسی رشکم به دل فزود که تاب نظر نداشت. ورای رسم ها من رسم و آئین دگر دارم مسلمان نیستم، کافر نیم، دین دگر دارم. (از آتشکدۀ آذر چ سادات ناصری ص 504) (از تذکرۀ مجمع الخواص ص 200) (از هفت اقلیم ذیل اقلیم چهارم). و رجوع به تذکرۀ شمع انجمن ص 465 و مطلع الشمس ص 448 و فرهنگ سخنوران شود
از شاعران عهد شاه طهماسب صفوی است. در قرن دهم می زیسته و به روایت آذر مدتی در محال آذربایجان سکونت داشته و سرانجام در اردبیل درگذشته است. مؤلف مجمع الخواص او را شاعر خوش سلیقه اما متکدی و ممسکی معرفی کرده است و آرد: وقتی که بی چیز می شد از مردم اسباب سفر و زاد راه می گرفت ولی به هیچ جا نمی رفت، با این حال خجالت هم نمی کشید! او راست: به غربت گر شدم رسوای عشق اما به این شادم که غمخواری ندارم تا نصیحت کار من باشد. مرا یک آرزو زآن بی وفا هرگز نشد حاصل اگر با ناامیدی خو نمی کردم چه می کردم. می رفت و عالمی نگرانش ولی کسی رشکم به دل فزود که تاب نظر نداشت. ورای رسم ها من رسم و آئین دگر دارم مسلمان نیستم، کافر نیم، دین دگر دارم. (از آتشکدۀ آذر چ سادات ناصری ص 504) (از تذکرۀ مجمع الخواص ص 200) (از هفت اقلیم ذیل اقلیم چهارم). و رجوع به تذکرۀ شمع انجمن ص 465 و مطلع الشمس ص 448 و فرهنگ سخنوران شود
از شاعران ایرانی مقیم هند است. وی بروزگار جوانی بدکن رفت و سی سال در آنجا بسر برد. ’و از آنجا به دارالخلافۀ شاه جهان روآورد و نواب برهان الملک سید سعادت خان بهادر به کمال قدردانی مسکنی و وجه معاشی برایش معین فرمود بعد چندی به نیت حضورخدمت نواب در شهر اود، از دهلی برآمده در اکبرآباد به صوب دار بقا رحلت نمود’. این ابیات ازو در تذکرۀ صبح گلشن نقل شده است: آتشکده در سراغ ما می سوزد پروانه ز رشک داغ ما می سوزد شمع دل ماست روشن از مهر علی تا صبح ابد چراغ ما می سوزد
از شاعران ایرانی مقیم هند است. وی بروزگار جوانی بدکن رفت و سی سال در آنجا بسر برد. ’و از آنجا به دارالخلافۀ شاه جهان روآورد و نواب برهان الملک سید سعادت خان بهادر به کمال قدردانی مسکنی و وجه معاشی برایش معین فرمود بعد چندی به نیت حضورخدمت نواب در شهر اود، از دهلی برآمده در اکبرآباد به صوب دار بقا رحلت نمود’. این ابیات ازو در تذکرۀ صبح گلشن نقل شده است: آتشکده در سراغ ما می سوزد پروانه ز رشک داغ ما می سوزد شمع دل ماست روشن از مهر علی تا صبح ابد چراغ ما می سوزد
